Een leven waarin ik geen zorg draag voor anderen is een zinloos leven

Ik ben het eens, maar niet "super eens". Sinds ik mama ben merk ik dat mijn leven veel meer in teken staat van anderen op privé vlak waardoor ik ook vaak zinvolheid ervaar, maar aan de andere kant is dat een moeilijke balans. Ik denk ook dat "zorg dragen voor een ander" heel ruim te interpreteren is. Of je nu in de zorg werkt, in een ondersteunende dienst, of iets helemaal anders, op je eigen manier zorg je voor een ander.