Elke levensfase heeft zijn eigen zorgnood. Soms komt dat mooi uit. Maar in veel situaties komen zorgnoden samen en dan is het bijna onmogelijk om alle zorg zelf te doen. Dit gaat dan ten koste van de kwaliteit van zorg en connectie. Als 50-er moet ik momenteel voor mezelf zorgen (peri-menopause), fulltime werk, mama én zorg voor bejaarde ouders. Dat lukt spijtig genoeg niet zonder betaalde hulp.

Zorg wordt ondergewaardeerd in onze samenleving, ook financieel. Zolang dit blijft zal de man/vrouw verhouding niet veranderen en helpen campagnes om jongens naar zorgopleidingen toe te leiden weinig (met uitzondering van de hooggespecialiseerde en hooggewaardeerde functies). Er is in onze maatschappij op alle gebieden nog altijd een onderwaardering van wat vrouwen presteren (al dan niet betaald), en nog steeds moeten (hoog/hoger) begaafde vrouwen zich dubbel bewijzen ten opzichte van mannen.

Je suis plutôt d'accord à condition qu'une publicité importante soit faite sur la procédure de renoncement à des soins d'acharnement thérapeutique. Si ce n'était pas le cas, il y a des risques de dérapage (décisions prises par des membres de la famille sans consulter le patient, lequel n'est peut-être plus à même de donner son avis). La décision doit rester entre les mains du patient !

zelfverklaarde therapeuten en online coaches is geen professionele manier om zorgverlening te doen.

Als u met zorg, woonzorgcentra bedoelt dan mag dat meer dan zelfbedruipend zijn mits een afdoende kwaliteitscontrole. Gezien men daar al niet in slaagt als het nog maar gaat over crèches voor de allerkleinsten geen evidentie...

bij zorg moet de kwaliteit van de zorg centraal staan en moet eventuele winst opnieuw geinvesteerd worden in het verbeteren van die zorg. niet in het verrijken van de portefeuilles van aandeelhouders