Het heeft geen zin om met behandelingen levensjaren toe te voegen als die naar het aanvoelen van de patiënt niet kwaliteitsvol en betekenisvol zijn

In leven blijven/houden mag niet het doel op zich zijn. Het leven moet de moeite zijn om geleefd te worden. Uiteraard is het aanvoelen van de patiënt voor de evaluatie van die kwaliteit en/of betekenis cruciaal. Dat betekent niet dat het aanvoelen het enige en absoulte element is in de beoordeling. Zeker in geval psychische kwetsbaarheid moeten procedures kunnen helpen zodat geen onomkeerbare beslissingen worden genomen louter op basis van een aanvoelen 'op een bepaald moment'