Het heeft geen zin om met behandelingen levensjaren toe te voegen als die naar het aanvoelen van de patiënt niet kwaliteitsvol en betekenisvol zijn

Ik ben voor patiënt centraal. Beslissingen van de patiënt moeten voorop staan. Echter mogen psychische aandoeningen niet genegeerd worden in de beleving van kwaliteit en betekenis. Dan lijkt het me logisch om na te gaan of die psychische aandoening een invloed heeft op die beleving. Dan is het ook belangrijk dat de psychische aandoening behandelbaar is, want is dat niet het geval dan heeft het volgens mij geen zin om tegen de wil van een patiënt te blijven behandelen.