Het heeft geen zin om met behandelingen levensjaren toe te voegen als die naar het aanvoelen van de patiënt niet kwaliteitsvol en betekenisvol zijn

Dit lijkt me zo evident. Waarom zou een dokter 'het beter weten' dan het eigen aanvoelen van de patiënt? Voor mij is dit ook geen relevante vraag in het herdenken van zorg. Dit is een vraag aan de oppervlakte die met een bocht rond de vraag draait. Herdenken van zorg in de samenleving zou kunnen zijn: hoe kunnen we zorgen dat elk leven als kwaliteitsvol en betekenisvol kan worden ervaren? Hoe kunnen we dit als een collectieve verantwoordelijk laten aanvoelen en welke stappen zijn nodig?