Het heeft geen zin om met behandelingen levensjaren toe te voegen als die naar het aanvoelen van de patiënt niet kwaliteitsvol en betekenisvol zijn

Ik denk hier vooral aan zelfbeschikkingsrecht. ERvan uitgaand dat er sprake is van een open, duidelijke communicatie tussen patiënt en arts (eventueel met directe omgeving- zorgteam). Elk argument moet bespreekbaar zijn van ieders kant. Dit kan alleen wanneer er een vorm is van wederzijds respect in veilige omgeving.Anderzijds heeft de arts evenveel het recht om te wijzen op de "plichten" van de patiënt wanneer deze hulp vraagt aan de zorgverlener, maar vertikt om zijn levensstijl aan te passen.